DYSPLAZJA PRZYNASADOWA MCKUSICKA
Dysplazja przynasadowa McKusicka jest bardzo rzadką wadą genetyczną z grupy dysplazji przynasadowych. Na skutek mutacji w jednym z genów dochodzi do nieprawidłowości w obrębie chrząstki nasadowej kości długich (płytki wzrostowej). Anomalie występują na poziomie chondrocytów, czyli komórek tkanki chrzęstnej. Chorobie towarzyszą liczne objawy, m.in. zmiany kostne oraz spadek odporności.
INNE NAZWY CHOROBY: Zespół McKusicka, hipoplazja chrząstkowo-włosowa
ROZPOWSZECHNIENIE: według większości źródeł – 1 na 20000 – 23000 żywo urodzonych dzieci (występuje częściej u Finów oraz Amiszy).
ŚMIERTELNOŚĆ: ok. 1 na 75-80 urodzonych dzieci.
SPOSÓB DZIEDZICZENIA: autosomalny recesywny (aby zachorować, obie kopie genu muszą być wadliwe).
PRZYCZYNY:
Dysplazja przynasadowa McKusicka spowodowana jest mutacją w genie zlokalizowanym na chromosomie 9 o nazwie RMPR. Gen ten nie koduje białka, lecz komponentę RNA enzymu mitochondrialnej endorybonukleazy RNA. W wyniku nieprawidłowości w genie powstaje niekodujące, niestabilne RNA. RMPR jest rybonukleoproteiną występującą w jądrze oraz mitochondriach komórkowych. Odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu się komórek chrzęstnych – wspomnianych chondrocytów.
OBJAWY:
Objawy dysplazji przynasadowej McKusicka widoczne są już u noworodków i niemowląt. Na obraz kliniczny składają się następujące symptomy:
- jasne, cienkie i rzadkie włosy (hipoplazja włosów);
- niskorosłość;
- krótkie kończyny, przede wszystkim w odcinkach proksymalnych (mikromelia rizomeliczna);
- krótkie dłonie z nadmierną ruchomością w stawach;
- patologiczne zmiany w przynasadach kości długich (postrzępione, o nieregularnym kształcie);
- limfopenia – niedobór limfocytów (komórek układu odpornościowego) wraz ze znacznym osłabienia odporności komórkowej.
- niedokrwistość (niedobór czerwonych krwinek)
DIAGNOSTYKA:
- badania genetyczne w kierunku mutacji powodującej chorobę – test NOVA;
- obserwacja obecnych u dziecka objawów.
LECZENIE:
Leczenie dziecka z dysplazją przynasadową McKusicka wymaga współpracy wielu specjalistów – m.in. pediatry, ortopedy, dermatologa, hematologa, immunologa. Zmiany kostne można korygować operacyjnie. W leczeniu niedoboru odporności stosuje się natomiast:
- leki przeciwwirusowe;
- antybiotykoterapię;
- terapię zastępczą immunoglobulinami
- przeszczep szpiku kostnego
- transfuzje krwi.