HIPERWALINEMIA
Hiperwalinemia to choroba metaboliczna o podłożu genetycznym. Polega na nadmiernej obecności waliny w moczu i krwi. Nadmiar waliny powoduje m.in. upośledzenie fizyczne i umysłowe. W przeciwieństwie do choroby syropu klonowego (również związanego z nadmiarem tego aminokwasu) nie objawia się jednak charakterystycznym zapachem moczu.
INNE NAZWY: walinemia, deficyt transaminazy waliny
ROZPOWSZECHNIENIE: ogólnie – brak danych, USA – 1:250 000
ŚMIERTELNOŚĆ: nieleczona hiperwalinemia może zagrażać życiu
SPOSÓB DZIEDZICZENIA: autosomalnie recesywne (aby zachorować, obie kopie genu muszą być wadliwe)
PRZYCZYNY:
mutacje w genach BCAT1 i/lub BCAT2 powodujące niedobór lub zmniejszoną aktywność enzymu transaminazy waliny, który odpowiada za przekształcanie waliny. Z tego powodu walina odkłada się w organizmie chorego.
OBJAWY:
Zwykle pierwsze objawy hiperwalinemii występują zaraz po urodzeniu. Nasilenie objawów może trochę się różnić (zależnie od natężenia waliny w organizmie), a ponadto – nie wszystkie symptomy są obecne u każdego chorego.
- słaby apetyt;
- wymioty;
- słabe napięcie mięśniowe;
- problemy ze wzrostem i przybieraniem na wadze;
- nadpobudliwość;
- nietolerancja białka, skaza białkowa;
- odwodnienie;
- senność;
- śpiączka;
- upośledzenie fizyczne i umysłowe.
DIAGNOSTYKA:
- badania genetyczne w kierunku mutacji powodujących chorobę – test NOVA;
- analiza obecnych u dziecka objawów.
Szybkie wprowadzenie leczenia jest szansą na uniknięcie najgroźniejszych objawów i ochronę życia dziecka. Polega na obniżeniu poziomu waliny do stanu normalnego. Terapia obejmuje:
- dietę z ograniczeniem waliny (jest obecna przede wszystkim w mięsie, rybach, produktach mlecznych czy soczewicy).