Manieryzmy ruchowe a autyzm
Manieryzmy ruchowe to powtarzalne ruchy. Są one wykonywane bez żadnego konkretnego celu. Często pojawiają się one u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Jest to także charakterystyczny objaw zaburzeń ze spektrum autyzmu. Co dokładnie kryje się za pojęciem manieryzmy ruchowe? Czy zawsze oznaczają one, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w naszym najnowszym artykule!
Czym są manieryzmy ruchowe?
Manieryzmy ruchowe zwane są także stimami oraz stereotypami ruchowymi. Są to czynności, które osoba wykonuje bez celu i kilkukrotnie je powtarza. Mogą one być prostsze lub bardziej złożone. Najczęściej manieryzmy ruchowe są rytmiczne i skoordynowane.
Manieryzmy ruchowe są zachowaniami autostymulującymi. Służą więc dostarczeniu sobie stymulacji zmysłowej. Pomagają więc w regulowaniu napięcia, zmniejszeniu stresu i skoncentrowaniu się. Dają one także poczucie kontroli nad własnym ciałem, regulują emocje oraz pomagają poczuć się bardziej pewnie w nowym otoczeniu.
Manieryzmy ruchowe – przykłady
Najczęściej występujące manieryzmy ruchowe to:
- Rytmiczne kołysanie się
- Chodzenie na palcach
- Machanie rękami lub nogami
- Nakręcanie włosów na palec
- Strzelanie palcami
- Obgryzanie paznokci
- Chodzenie po pomieszczeniu w tę i z powrotem
- Kręcenie się w kółko
- Nadmierne mruganie
- Ustawianie lub przestawianie jakichś przedmiotów
- Ssanie palców
- Kręcenie głową
Manieryzmy ruchowe mogą także przyjąć formę zachowań destrukcyjnych, takich jak:
- Uderzanie głową o ścianę
- Bicie się po twarzy
- Przygryzanie warg
- Wciskanie gałek ocznych
- Wyrywanie włosów
- Natrętne drapanie się
Manieryzmy ruchowe – przyczyny
Różne zaburzenia często objawiają się właśnie poprzez manieryzmy. Autyzm, niepełnosprawność intelektualna, czy schizofrenia to niektóre z nich. Według badań pomagają one dzieciom z tymi zaburzeniami odnaleźć równowagę, wzmocnić poczucie bezpieczeństwa oraz dostarczyć brakujących im bodźców zmysłowych. Manieryzmy ruchowe to dla dzieci z wyżej wymienionymi zaburzeniami sposób na poradzenie sobie z własnym układem nerwowym.
Manieryzmy ruchowe mogą pojawić się także u zdrowych dzieci. Najczęściej pojawiają się one na skutek stresu, dużej ekscytacji lub napięcia emocjonalnego. Są to sytuacje, w których dochodzi do dużego pobudzenia organizmu. Poprzez powtarzalne ruchy może on je nieco rozładować.
Manieryzmy ruchowe – diagnostyka
Manieryzmy ruchowe nie muszą oznaczać żadnego zaburzenia. Mogą one jednak świadczyć o różnych przypadłościach. Warto więc to skontrolować, jeśli pojawiły się u naszego dziecka. W tym celu warto udać się do pediatry, który porozmawia z nami o objawach pojawiających się u dziecka. W razie potrzeby skieruje on nas do kolejnych specjalistów, którzy zajmą się szczegółową diagnostyką. Przeprowadzą oni obserwację dziecka oraz zlecą kilka potrzebnych badań. Konieczne może być przeprowadzenie rezonansu magnetycznego oraz badania genetycznego.
Jeśli u dziecka pojawiają się manieryzmy ruchowe, to musimy dokładnie zaobserwować, w jakich sytuacjach się to dzieje. Dzięki temu będzie można dobrać lepiej ukierunkowaną formę terapii.
Manieryzmy ruchowe – terapia
Manieryzmów ruchowych wyzbyć można się zwykle dzięki terapii integracji sensorycznej. Polega ona na dostarczaniu dziecku właściwych bodźców zmysłowych, dzięki czemu zaczyna je ono przetwarzać w prawidłowy sposób i właściwie na nie reagować. Intensywność dostarczanych doznań zmysłowych zawsze dostosowywana jest do konkretnego dziecka. Wykorzystywane są do tego rozmaite zabawy i aktywności, które są dla dziecka atrakcyjne. Trening integracji sensorycznej to dla maluszków zwykle świetna zabawa.
Rodzice dzieci, u których występują manieryzmy ruchowe, muszą pamiętać, że nie powinno się karać dzieci za takie zachowania. W sytuacji, gdy Twoja pociecha zaczyna wykonywać powtarzalne ruchy, postaraj się odwrócić jej uwagę. W tym celu możesz zainteresować je zabawą lub inną aktywnością. Może to znacznie zmniejszyć częstotliwość pojawiania się manieryzmów ruchowych u Twojego dziecka.